Twee Françaises schreven een boek over de clitoris. Voor vrouwen. Tenminste: dat zou je denken.
De natuur is constant in beweging. In de lente komen er bladeren aan de bomen, in de herfst vallen die er weer af. Dan begint de boom met het maken van knoppen waar de volgende lente weer bladeren uit komen.
BIJ DE VROUW KOMT DE KNOP UIT DE BLADEREN
Ook als je aan het vrijen bent, is de natuur in beweging. Maar bij de vrouw gebeurt er iets bijzonders. Bij haar komen geen bladeren uit de knop, maar komt de knop uit de bladeren. Een knopje dat steeds groter wordt en gevoeliger, een knopje om naar te knipogen en om zachte kusjes op te geven.
Het genot van de man
Als een man een clitoris had gehad, dan had hij het wel geweten. Bij elke aanraking zou hij het van de daken hebben geschreeuwd dat hij er één bezat. Françaises Alexandra Hubin en Caroline Michel, die het boeiende en humorvolle Het Clitorisboek hebben geschreven, onderkennen dat ook: ‘Als mannen een clitoris zouden hebben, zou die al oneindig lang bestudeerd en opgemeten zijn. Er zouden wedstrijden zijn gehouden, er zouden tekeningen op de muren van scholen zijn verschenen, aantrekkelijke mails zijn verspreid met technieken om haar te vergroten en met reclame voor magische pillen om haar bij impotentie weer stijf te laten worden.’
En een passage daarvoor: ‘Erkennen dat er een orgaan bestaat, uitsluitend bestemd voor het genot van de vrouw (andere functies zijn tot op heden niet gevonden) is nogal wat in een wereld waarin seksualiteit lange tijd draaide om penetratie en het genot van de man.’
Een ondergeschoven rol
Het is duidelijk. Het Clitorisboek is geschreven door en voor vrouwen, maar dat neem niet weg dat mannen er niets van hun gading in vinden. In tegendeel zelfs. De geschiedenis van dit heerlijke vrouwenorgaan is interessant, waarbij jarenlang de clitoris een ondergeschoven rol speelde en waarbij Freud het voor de zoveelste keer mis had. Uit het boek: ‘Freud stelt dat vrouwen die klaarkomen dankzij de clitoris niet alleen onvolwassen zijn, maar zelfs neurotisch. Er wordt opnieuw over de clitoris gesproken, maar het gebeurt op een negatieve manier. Volgens de beroemde psychoanalyticus stelt het clitorale orgasme minder voor dan het vaginale.’
Van de man die cocaïne als medicijn voorschreef kun je ook niet anders verwachten natuurlijk.
Het topje van de ijsberg
En dat terwijl er helemaal geen vaginaal orgasme bestaat. ‘We weten niet precies hoe groot de clitoris is,’ schrijven Alexandra en Caroline, ‘maar we weten wel dat die ene centimeter meer of minder niet belangrijk is voor ons begrip van haar anatomie en haar rol bij het genot. Waar het ons om gaat, is allereerst het besef te laten doordringen dat de clitoris, tenminste wat men doorgaans daaronder verstaat, slechts het topje van de ijsberg is.’
Omdat het een boek voor vrouwen is, staan er geen tips in voor mannen om de clitoris te stimuleren, maar de wetenschap dat het juweel onderhuids zo’n negen tot elf centimeter groot is, zich nagenoeg om de vagina heen wikkelt, en dus ook bij penetratie wordt gestimuleerd, en gevoeliger is dan de eikel (doucement, monsieurs!) geeft voldoende stof om creatief te zijn.
Een heerlijk boek.
NB: Van de illustrator van het boek, Lori Malépart-Traversy, verscheen eerder deze bekroonde korte animatiefilm, Le Clitoris.
Het Clitoris Boek – Uitgegeven door Nieuw Amsterdam
